Muzeum Azji i Pacyfiku to jedyny w Polsce obiekt dysponujący zbiorami poświęconymi kulturom Azji, Oceanii oraz Australii. Mieści się ono w zabytkowych budynkach dawnej rzeźni miejskiej (zbudowanej w latach pięćdziesiątych XIX wieku) zlokalizowanej w Warszawie na Powiślu, przy ulicy Solec 24. Jaka jest jego historia?
Muzeum Azji i Pacyfiku zostało założone w 1973 z inicjatywy Andrzeja Wawrzyniaka, który zdecydował się przekazać swoją kolekcję zawierającą 4000 dzieł sztuki oraz obiektów etnograficznych z terenów Indonezji. Stanowiła ona owoc trwającego 9 lat pobytu na placówce dyplomatycznej w tym właśnie kraju. Andrzej Wawrzyniak pracował na służbie dyplomatycznej w Indonezji, Wietnamie, Nepalu, Laosie oraz Afganistanie. Podróżował on po niemalże wszystkich krajach Azji, a także po Australii oraz Oceanii. Jego największą inspiracją była jednak Indonezja. Pierwotnie, omawiany obiekt nosił nazwę Muzeum Archipelagu Nusantary (jest to malajskie określenie tego wyspiarskiego regionu).
26 lutego 1973 roku doszło do oficjalnego przekazania kolekcji. Andrzej Wawrzyniak otrzymał wówczas dominację do dyrektora, a funkcję tę sprawował on do 2013 roku. Swoją obecną nazwę Muzeum przybrało w 1976 roku. Wtedy też zaczęło ono gromadzić zbiory również z innych, poza Indonezją obszarów.
Współcześnie, Muzeum Azji i Pacyfiku liczy około 21 000 eksponatów, które pochodzą z niemalże wszystkich krajów Azji oraz znaczącej części Oceanii.
Podziwiać można tu między innymi kolekcję indonezyjską zawierającą instrumenty muzyczne, lalki, białą broń, bogato zdobione tkaniny czy rzeźby.
Niemalże od początku swojego istnienia, Muzeum gromadziło zarówno zbiory pochodzenia azjatyckiego, jak i dzieła polskich artystów inspirowane Azją. Na uwagę zasługują tu między innymi prace Andrzeja Strumiłły, Tadeusza Kulisiewicza, Andrzeja Kobzdeja, Romana Opałki oraz Stanisława Poznańskiego.
Więcej informacji na temat na stronie Muzeum Azji i Pacyfiku
Zdjęcia ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego.