Elektrownia Powiśle to elektrownia powstała w 1904 roku w Warszawie, w dzielnicy Powiśle. Znana jest ona również pod nazwą Elektrownia Warszawska lub Elektrownia Miejska. Jaka jest historia tego miejsca?
Czytaj dalej
Historia Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina na Powiślu
Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina, mieszczącej się na warszawskim Powiślu na ul. Bednarskiej, w przeszłości nosił nazwę Szkoły Muzycznej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Jaka jest historia tej placówki?
Początkowo w szkole funkcjonowała wyłącznie klasa śpiewu solowego oraz chóralnego, która prowadzona była przez znanego kompozytora muzyki wokalnej — Piotra Maszyńskiego. Z roku na rok powstawały kolejne klasy teoretyczne oraz instrumentalne.
Czytaj dalej
Historia Muzeum Azji i Pacyfiku
Muzeum Azji i Pacyfiku to jedyny w Polsce obiekt dysponujący zbiorami poświęconymi kulturom Azji, Oceanii oraz Australii. Mieści się ono w zabytkowych budynkach dawnej rzeźni miejskiej (zbudowanej w latach pięćdziesiątych XIX wieku) zlokalizowanej w Warszawie na Powiślu, przy ulicy Solec 24. Jaka jest jego historia?
Czytaj dalej
Historia kościoła św. Trójcy w Warszawie (Solec, Powiśle)
Jednym z najstarszych kościołów w Warszawie jest kościół św. Trójcy znajdujący się na w dzielnicy Warszawa Powiśle przy ulicy Solec. Jaka jest historia tej świątyni?
Kościół św. Trójcy początkowo był kościołem filialnym parafii św. Jana. Na początku XV wieku utworzona została odrębna parafia obejmująca Czerniaków, Solec, Sielce, Mokotów, Ujazdów, Kałęczyn, Bieliny, Czarków i Solecką Kępę. Pierwszy kościół solecki wybudowany został na rogu ulic Ludnej oraz Solca. W XVI wieku uległ on uszkodzeniu na skutek wylewu Wisły.
Czytaj dalej
Szpital im. Orłowskiego – dawny ZUS
Gmach obecnego Szpitala Klinicznego im. prof. W. Orłowskiego został zbudowany w latach 30. XX wieku dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jako jego siedziba. Twórcami projektu byli Romuald Gutt oraz Józef Jankowski. Prace budowlane zakończono w 1934 roku.
W czasie Powstania Warszawskiego, budynek zlokalizowany przy ulicy Czerniakowskiej pełnił funkcję jednej z najważniejszych pozycji powstańczych na drodze wzdłuż ulicy Książęcej biegnącej od Śródmieścia na Powiśle. Służył on również jako szpital powstańczy, który niejednokrotnie poddany został atakom lotniczym i artyleryjskim. Kiedy we wrześniu 1944 roku doszło do kapitulacji powstania, szpital został ewakuowany do klasztoru śś Wizytek na Krakowskim Przedmieściu, gdzie przez niemalże miesiąc wypełniał obowiązki medyczne. Następnie przeniesiono go do Szpitala Wolskiego, a następnie do Komorowa.
Czytaj dalej
Okruchy wspomnień z powrotów
W ostatnim z artykułów „Okruchy wspomnień” pisałem tam jak losy „powiślaków „ z mojej rodziny – rozrzucały nas w różne strony. Pisałem ,że my znaleźliśmy się z rodziną w Milanówku a potem w Białobrzegach Radomskich.
Do Białobrzegów z dużym pędem wjechały czołgi rosyjskie- goniąc uciekających w popłochu niemieckie oddziały.
Zostaliśmy uwolnieni przez żołnierzy rosyjskich z wielkiego bunkra do którego spędzili ludność cywilną Niemcy. Po raz pierwszy zobaczyłem rosyjskiego żołnierza . Z bunkra Mama wyprowadziła mnie przy samym wejściu na siusiu. Przed wejściem stał wartownik niemiecki. W tym momencie się zakotłowało koło nas i nagle Niemiec leżał na ziemi a żołnierz rosyjski coś krzyczał. Cofnęliśmy się przerażeni do bunkra. Kiedy nadeszło wojsko a wzdłuż drogi od lasku jechały czołgi – wypuścili wszystkich z bunkra. Wróciliśmy tam gdzie zamieszkiwaliśmy – na ul. Piekarską.
Czytaj dalej
Okruchy wspomnień z warszawskiego Powiśla część 6
Jak różne są losy ludzkiego życia niech świadczy fakt , który bezpośrednio dotyczy mojej rodziny ze strony Matki. Jak już wcześniej wspomniałem Mama moja pochodziła ze Śródmieścia Warszawy. Urodziła się i mieszkała do zamążpójścia tj. do 1935 r. na ul. Litewskiej. Zresztą cała rodzina z Biedrzyckich mieszkała w Śródmieściu. Matka na imieninach u koleżanki na ul. Mokotowskiej poznała Ojca – Janka lat 24. Był rosłym, dobrze zbudowanym brunetem. Mama drobną ale ładną kobietą lat 23. Myślę ,że zadziałała wówczas chemia. Podobno o ile wiem nic na to poradzić się nie da. I tu problem – Matka z „górnej Warszawy ”z rodziny tzw. inteligencji pracującej a Ojciec z „dolnej Warszawy” z Powiśla Warszawskiego ul. Solec z rodziny robotniczej syn wiślanego piaskarza. Chyba jeszcze działały zakorzenione w społeczeństwie podziały.
Czytaj dalej
Okruchy wspomnień z warszawskiego Powiśla część 5
W dotychczasowych opisach przekazywałem głównie losy mężczyzn naszej rodziny i wydarzenia , które działy się wokół nich. A kobiety – przecież to partnerki i bohaterki życia w tak ciężkich i tragicznych chwilach okresu okupacji , powstania a następnie czasów powojennych.
Czytaj dalej
Okruchy wspomnień z warszawskiego Powiśla część 4
Wspomniałem nasze losy w Milanówku. Przebywaliśmy nierozłącznie z mamą w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Milanówku ul. Długa 7. Do dn. 6.11.1944 r. Stan zdrowia mamy powoli się poprawiał na tyle ,że mogliśmy już wychodzić na spacery uzyskując przepustkę.
Czytaj dalej
Okruchy wspomnień z warszawskiego Powiśla część 3
Epitafia powstańcze wmurowane w ścianę Kościoła Matki Bożej Częstochowskiej przy ul. Zagórnej 5.róg Czerniakowskiej. Czytaj dalej
Okruchy wspomnień z warszawskiego Powiśla część 2
W czasie okupacji na ul. Mącznej Nr.2 (tej ulicy już nie ma) mieszkała siostra rodzona mojego Ojca z rodziną ( Mąż i 2 –ch synów) Wujek Mietek przed wojną miał na ul. Rozbrat –warsztat samochodowy , po wkroczeniu Niemców musiał zwolnić dla ich potrzeb. Warsztat przeniósł na ul. Przemysłową 26. Z tego co wiem należał do organizacji podziemnej w Warszawie .Brał udział w kilku zbrojnych wypadach na placówki Niemieckie .Synowie Jego Leszek i Artur mieli wówczas 11 i 9 lat. Czytaj dalej
Okruchy wspomnień z warszawskiego Powiśla część 1
W 1939 r zacząłem „szlifować” bruki Powiśla . No powiedzmy pod kontrolą Matki lub Ojca.
Trudno mi to udowodnić a tę informację opieram na jedynych dwóch zdjęciach, które wykonał nam latem 1939 r. znajomy zamieszkujący w tym samym domu (Solec 1) Zdjęcia te ocalały z wojny bo były w posiadaniu mojej Ciotki mieszkającej na Pradze.
Czytaj dalej
Czy ja mam prawo …?
Przez długi okres czasu zastanawiałem się czy mam prawo mówić o Powiślu Warszawy tylko dlatego , że urodziłem się na Powiślu i przeżyłem okres od urodzenia w 1938 roku do 1944 r. i przez całe Powstanie Warszawskie do 22 września .
Miałem zaledwie sześć lat z kawałkiem. Cały czas przebywałem z Rodzicami zarówno w chwilach zwykłego życia w rodzinie jak i w chwilach niebezpiecznych, tragicznych – ekstremalnych.
W pamięć moją wbiły się takie sytuacje – wydarzenia , które pozostawiły nie zatarty ślad. Czytaj dalej
O warszawskim Powiślu
Autor: jowro data: 1.05.2000 r.
Na mapie przypomina klingę szabli. Wąski pasek miasta oparty od wschodu o Wisłę, a od zachodu o Skarpę Wiślaną. Między Mariensztatem na północy, a Łazienkami na południu. Powiśle. Sam środek środka Warszawy.
Nazwa to resztówka po historii, bo Powiśle – razem z całym miastem, dawno już odwróciło się plecami do rzeki. Może i słusznie – bo co to za rzeka… Czytaj dalej
Powstańcze twierdze – Okrąg 2
Budynek u zbiegu ulic Czerniakowskiej, Wilanowskiej i Okrąg wyróżniał się na tle innych w tej okolicy Powiśla Czerniakowskiego. Solidny dom wielopiętrowy powstał w latach 1928-29. Zaprojektowany przez polskiego architekta Stanisława Filasiewicza, który w latach dwudziestych był naczelnym architektem Banku Polskiego. Ten masywny budynek przed II wojną światową zamieszkały przez pracowników Banku Polskiego, zasłynął w czasie Powstania Warszawskiego jako jedna z tzw. powstańczych twierdz. Czytaj dalej
Warszawa Powiśle z epoki XIX wieku
Powiśle z tej epoki kojarzy się z niezbyt pochlebnym opisem Bolesława Prusa, który w „Lalce” opisał dzielnicę jako rejon skrajnego ubóstwa, nędzy, chorób i rozpadu. Miejsce zamieszkiwane przez biednych robotników, nędzników czy prostytutki. Faktycznie autor przedstawił Powiśle mało kolorowo ale trzeba brać pod uwagę, że taka była tendencja pisarzy pozytywistycznych, którzy za wszelką cenę chcieli zwrócić uwagę wyższych kast na zastraszające różnice społeczne. Ten „gorszy świat” nie był jednak zupełnie odizolowany od bogatej ” górnej Warszawy”. Czytaj dalej